Stichting Dukebox maakt zich hard voor de street culture in en om Den Bosch. Street culture? Ja; breakdance, graffiti, rap, hiphop, spoken word, freerunning en meer. Gepassioneerde autodidacten die geholpen worden door Dukebox in de wonderlijke wereld van subsidies, fondsen en gemeente. Alles om de scene te faciliteren en laten floreren.
Mijn rol 🧻
De communicatie en de rol van operationeel manager ligt op mijn bord. Ik begeleid de projectleiders en draag zorg voor de website. Daarnaast ben ik constant bezig om te kijken hoe we dingen efficiënter kunnen doen.
Website🍍
Dukebox bevindt zich midden in een transitie; van organiseren naar faciliteren. Daarom gaat de website op de schop. De focus zal veranderen van ‘kijk wat wij doen’ naar ‘kijk wie, waar en wat er allemaal is’. De nieuwe structuur is ontstaan uit brainstorms met mijn collega Liza Ten Westeneind en zal gevuld worden vanuit de scene. Alles om de street culture een welverdiend podium te geven.
Automatiseren🍊
Dukebox faciliteert makers met onder andere een studio. Het app contact, de agenda bij houden en uitwisselen van sleutels kost veel moeite en is deels locatie en tijd gebonden. Dit is een beperking op de vrijheid en flexibiliteit in werk. Op dit moment ben ik het reserveren aan het automatiseren. Daarbij gaan de rappers toegang krijgen tot de studio zonder dat daar enige handeling bij komt kijken vanuit Liza of mij. Dukebox de handen vrij en de studio gevuld.
Tekst 🍒
Liza gaf een belangrijke presentatie voor een heel peloton wethouders en betrokkenen over de toekomst van de street culture en een verzamelpand. Om de berichtgeving te versterken schreef ik een anekdote en een opzet van een droom. De anekdote is hieronder te lezen en is geïnspireerd op de Tedtalk van Ernesto Sirolli. De droom was een visualisatie van de toekomst die het publiek met gesloten ogen aanhoorde. Beide teksten werden met enthousiasme, gelach en verwondering ontvangen door het publiek tijdens de presentatie.
“Hellen is proactief en oplossingsgericht, en dit komt volledig tot zijn recht in haar functie als operationeel manager. Dit is precies wat stichting DUKEBOX nodig heeft”
Liza Ten Westeneind
Stichting Dukebox
Anekdote
In Italië was een groep boeren die allemaal al heel hun leven tomaten verbouwde. De technieken en kennis was al generaties oud en werkte fantastisch. De tomaten die ze teelden waren wereldberoemd en heerlijk. Als iemand tomaten kon verbouwen; dan waren zij het.
Ze kregen het plan om in Zambia tomaten te gaan verbouwen. Binnen de kortste keren maakten ze kennis met de stammen daar en bewerkten het land volgens plan. De boeren waren verbaasd dat de stammen niet zelf hadden gedacht aan akkerbouw maar bedachten dat niet iedereen zo ver ontwikkeld kon zijn. Na wat werk kwamen de eerste opbrengsten in zicht; de prachtig rode tomaten hingen imposant aan de planten. De boeren waren trots en rekenden zichzelf rijk.
Tot de nacht voor de oogst aanbrak. Een kudde nijlpaarden was op de zoete geur afgekomen en had de hele akker leeggegeten en plat gestampt. Er was niks meer over van al het harde werk en de oogst.
De stamhoofden spraken met de boeren en probeerden uit te leggen dat dat altijd al de reden was geweest waarom er geen groente werd verbouwd. De stammen hadden geleerd met de natuur te leven. De boeren realiseerden zich dat ze niet verder ontwikkeld waren dan de stammen, maar juist kennis misten. Zij wisten helemaal niet wat het beste zou zijn in die omgeving; ze hadden vooral kennis van hun eigen land.
Jullie, beste wethouders, zijn zeer ontwikkelde boeren. Al jaren, voor sommige decennia, hebben jullie kennis opgedaan in het Italiaanse, ofwel Bossche culturele, landschap. Wij twijfelen er niet aan dat jullie daar de weg wel kennen. Wij twijfelen er niet aan dat jullie een heerlijke tomaat kunnen kweken; bij wijze van spreken.
Maar de street culture scene, welkom in Zambia, is gewoon even een ander plekje. Jullie regels en geperfectioneerde technieken werken hier niet. Sterker nog, hier gelden ze niet.
Mocht je nu denken; ‘ja maar dan zetten we toch gewoon een hek om die akker heen.’ Dan zeg ik; bedankt voor je proactieve en oplossingsgerichte idee. En daarna wil ik je er aan herinneren dat een nijlpaard, naast dat het een van de gevaarlijkste dieren ter wereld is, ongeveer 1500 kg weegt.
De boer die door zal blijven zetten met zijn welbekende strategieën zal aan het kortste eind trekken. De boer die rond tafel gaat met de stammen, zal zijn kennis en technieken uitbreiden. En wie weet komen er dan binnenkort wel wereldberoemde tomaten uit Zambia.