De opdracht van mijn leven

Bij de eerste ontmoeting duurde de afspraak veel langer dan gepland. We praatten uitgebreid, en bij elk nieuw onderwerp leken er twee nieuwe aangekaart te worden. ‘Oké,’ zei ze om kaders aan te brengen; ‘Ik wil je een opdracht geven.’

Thuis keek ik twijfelend naar een bijna blanco pagina: schrijf een autobiografie. Maximaal drie pagina’s. Deel je leven op in periodes die voor jou passend zijn. Hoe prop je in hemelsnaam 26 jaar leven op drie pagina’s? Ik begon vooraan.

Anderhalve week later zagen we elkaar weer. Ze stelde vragen om dingen helder te krijgen en sloeg bruggen naar mijn werksituatie. Het was voor haar als loopbaancoach heel behulpzaam, zei ze zelf, om inzicht te krijgen in iemands leven. Dingen staan nooit helemaal los van elkaar, zo dus ook je geschiedenis en je huidige leven niet. Ik was blij dat ze me de opdracht had gegeven en dat het ons verder hielp. Maar dat was voor mij niet het enige; ik had er een extra missie bij.

In de autobiografie stonden namen. Namen van mensen die blijkbaar een belangrijke rol hebben gespeeld in mijn leven. En ik wilde ze dat graag laten weten omdat me dat wel zo eerlijk leek. Dus las ik in de maanden daarna aan al die mensen, en nog meer anderen, de tekst voor. Wat ik niet had verwacht, waren de complimenten op mijn schrijfstijl. Als een soort Columbus ging ik op missie voor het één en kwam terug met het ander. Ik was oprecht verbaasd dat mensen van de vorm konden genieten. Ik schreef al jaren; maar altijd alleen voor mezelf. Schrijven was een vorm van emoties ruimte geven en de lucht klaren in mijn hoofd. Dat waren juist dingen die ik nooit deelde; die waren niet voor de wereld, had ik bedacht.

Daarna probeerde ik iemand uit te leggen dat het voor mij zo voelde; Kijk, als je altijd alleen voor jezelf kookt en dit zelf opeet, heb je geen referentiekader. Nu liet ik andere mensen van mijn kookkunsten proeven. En ik was zwaar verbaasd dat het smaakte. Voor mij was het altijd enkel een voedende maaltijd geweest. Nu liet deze opdracht me opeens inzien dat het misschien wel beide kon zijn.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *